ໃນປະຈຸບັນຄວາມຕ້ອງການດ້ານພະລັງງານ ເພື່ອຕອບສະຫນອງກັບການຂະຫຍາຍຕົວ ທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແມ່ນເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ຍ້ອນການເພີ່ມການລົງທຶນໃນການຜະລິດ, ການບໍລິການ ຂອງຂະແຫນງການຕ່າງໆ ພ້ອມກັບການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະຊາກອນ ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ, ແຕ່ການນໍາໃຊ້ແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດຜະລິດພະລັງງານ ເຊັ່ນ: ນ້ຳມັນ, ຖ່ານຫີນ ແລະ ແກັດທໍາມະຊາດ ນັບມື້ຫຼຸດຫນ້ອຍລົງ ແລະ ການຊົມໃຊ້ພະລັງງານເຫຼົ່ານັ້ນ ຍັງກໍ່ໃຫ້ເກີດມີມົນລະພິດຫລາຍຢ່າງຕໍ່ສະພາບແວດລ້ອມ ເປັນສາເຫດຫຼັກຂອງການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດໃນໂລກ ເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາພະລັງງານບໍ່ມີຄວາມຍືນຍົງ ຫຼາຍປະເທດຈຶ່ງໄດ້ຫັນມາວາງແຜນຍຸດທະສາດ ດ້ານພະລັງງານຄືນໃຫມ່ ເພື່ອຄວາມຫມັ້ນຄົງທາງດ້ານພະລັງງານ ໂດຍສະເພາະ ການນໍາໃຊ້ພະລັງງານທີ່ເຫຼືອຢູ່ໃຫ້ຄຸ້ມຄ່າ ແລະ ມີປະສິດທິພາບສູງສຸດ, ເລັ່ງພັດທະນາແຫຼ່ງພະລັງງານທົດແທນ ທີ່ບໍ່ມີວັນສິ້ນສຸດ ທັງເປັນມິດຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ຄົ້ນຄ້ວາພັດທະນາເຕັກໂນໂລຊິທີ່ທັນສະໄຫມເຂົ້າໃນພະລັງງານທົດແທນໃຫ້ມີປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນສູງສຸດ.
ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ໄດ້ຖືເອົາການສົ່ງເສີມ ແລະ ພັດທະນາພະລັງງານທົດແທນເປັນຫນຶ່ງໃນນະໂຍບາຍບູລິມະສິດ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການສະຫນອງພະລັງງານມີຄວາມຫມັ້ນຄົງ ແລະ ເປັນແຮງຜັກດັນໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ ແລະ ແຜນງານການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແຫ່ງຊາດ ໂດຍໃຫ້ການສະຫນັບສະຫນູນ ແລະ ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ແກ່ນັກທຸລະກິດທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ລົງທຶນໃສ່ໂຄງການພະລັງງານທົດແທນ, ແນ່ໃສ່ການພັດທະນາພະລັງງານກຸ້ມຕົນເອງ ແລະ ຂາຍເຂົ້າລະບົບ ໂດຍສະເພາະການພັດທະນາໄຟຟ້ານໍ້າຕົກຂະຫນາດນ້ອຍ, ເຊື້ອໄຟຊີວະພາບ, ພະລັງງານລົມ, ພະລັງງານແສງຕາເວັນ ແລະ ຊີວະມວນອື່ນໆ ເຊິ່ງໄດ້ວາງຄາດຫມາຍສູ້ຊົນ ເພີ່ມສັດສ່ວນການຊົມໃຊ້ພະລັງງານທົດແທນໃຫ້ໄດ້ເຖິງ 30% ຂອງພະລັງງານຊົມໃຊ້ທັງຫມົດໃນປີ 2025 ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນການນໍາເຂົ້າເຊື້ອໄຟຟອດຊິວ ແລະ ສູ້ຊົນນໍາໃຊ້ນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟຊີວະພາບ ໃຫ້ບັນລຸເປົ້າຫມາຍ 10% ເພື່ອທົດແທນການນໍາເຂົ້ານ້ໍາເຊື້ອໄຟ.
ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ການຄົ້ນຄວ້າເຕັກໂນໂລຊີພະລັງງານທົດແທນ ຈິ່ງມີບົດບາດຄວາມສໍາຄັນ ແລະ ຈໍາເປັນຢ່າງຍິ່ງ ໃນຍຸກການພັດທະນາໃນປະຈຸບັນ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງ ແລະ ບັນລຸເປົ້າຫມາຍການພັດທະນາພະລັງງານຂອງ ສປປລາວ ແລະ ກາຍເປັນຫມໍ້ໄຟອາຊຽນໃນອະນາຄົດ.
